0057. Таъзия билдирганда айтиладиган дуо

( إِنَّ لِلَّهِ مَا أَخَذَ، وَلَهُ مَا أَعْطَى، وَكُلُّ شَيْءٍ عِنْدَهُ بِأَجَلٍ مُسَمًّى … فَلْتَصْبِرْ وَلْتَحْتَسِبْ ) .

1 – Албатта, олгани ҳам, бергани ҳам Аллоҳнинг ўзиники. Ҳар бир нарса Унинг ҳузурида маълум муҳлат билан (белгиланган)дир. Сабр қилинг, Унинг ҳузуридаги ажру савобни умид этинг. (Бухорий ва Муслим ривояти).

Қуйидагича айтса ҳам яхши:

وَإِنْ قَالَ : ( أَعْظَمَ اللَّهُ أَجْرَكَ، وَأَحْسَنَ عَزَاءَكَ، وَغَفَرَ لِمَيِّتِكَ ) فَحَسَنٌ .

2 – Аллоҳ ажрингизни улуғ, сабрингизни чиройли қилсин! Вафот этган кишингизни мағфират этсин, деб айтса ҳам яхши. (Нававий келтирган).