Зикрнинг фазилати ҳақида Аллоҳ таоло Қуръони каримда талай оятлар нозил қилган. Жумладан:


“Бас, Мени эслангиз, Мен ҳам сизларни эслайман ва Менга шукр қилингиз ва Мени инкор қилмангиз!”[1].

Яъни тоат-ибодат қилиш ила Мени зикр қилинглар (эсланглар), Мен ҳам сизларни мағфиратим ила зикр қиламан (эслайман). Аллоҳни зикр қилган бандани Аллоҳ зикр қилиши У зотнинг ваъдасидир. Ким тоат-ибодат қилиш ила Аллоҳни ёд этса, Аллоҳ ҳам уни яхшилик билан ёд этади.

Абу Муҳаммад Бухорий таржимаси
Бисмиллаҳир роҳманир роҳим
Оламлар Рабби Аллоҳга ҳамду санолар, пайғамбарларнинг энг улуғи бўлган зотга салавот ва саломлар бўлсин.
Ушбу рисола Аллоҳ таолога ибодат қиладиган ва унга бирор нарсани шерик қилмайдиган кишиларга аталади. Зеро, ҳар бир мўмин банданинг бу дунёдаги буюк мақсади шу дунёда гуноҳлари кечирилиб, қиёмат кунида жавобгар бўлмаслиги ҳамда унда абадий қоладиган жаннатларга киришидир.
Бандага улкан савоблар олиб келадиган ва гуноҳларга каффорат бўладиган баъзи амаллар бор. Биз уларни ушбу кичик рисолада Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва салламнинг ҳадисларидан иқтибос олган ҳолда баён этамиз.
Шериги бўлмаган якка Аллоҳдан ушбу амалимизни қабул қилишини сўраймиз.

Меҳрибон ва раҳмли Аллоҳ номи билан бошлайман
Ҳиснул муслим
Муаллиф муқаддимаси
Барча ҳамдлар Аллоҳга хосдир. Унга ҳамдлар айтамиз, Ўзидан ёрдам ва кечирим сўраймиз, нафсларимизнинг ёмонлигидан ва амалларимизнинг касофатидан Аллоҳдан паноҳ беришини тилаймиз. Аллоҳ кимни тўғри йўлга бошласа, уни ҳеч ким адаштира олмас, Аллоҳ кимни адаштириб қўйса, ҳеч ким уни тўғри йўлга бошлай олмас. Шериги бўлмаган, ёлғиз Аллоҳдан бошқа илоҳ йўқлигига ва Муҳаммад саллаллоҳу алайҳи ва саллам Унинг бандаси ва элчиси эканига гувоҳлик бераман.

«Яхшиликнинг мукофоти фақат яхшиликдир»
(Раҳмон сураси, 60-оят)

Бисмиллаҳир роҳманир роҳим
Аллоҳ таолога беҳад ҳамду санолар, Пайғамбаримиз ҳазрати Муҳаммадга ва у зотнинг аҳли байтлари, саҳобалари ҳамда уларга гўзал суратда эргашган зотларга беҳисоб салавоту саломлар бўлсин!
Аллоҳ таоло барча яратган нарсалари ичида Одам алайҳиссалом ва у кишининг зурриётини азизу мукаррам қилди. Улар қиёмат кунигача Аллоҳ таолога ибодат қилиб яшаб туришлари учун уларга ушбу заминни маскан қилиб берди. Уларга шу заминда беҳисоб неъматлар ато этиб, агар таъбир жоиз бўлса, уларни ушбу заминнинг хўжайинлари қилиб тайинлади.

Еттинчиси: дуога тарғиб қилиш
Аллоҳ таоло айтади: “Парвардигорларингиз: «Менга дуо-илтижо қилинглар. Мен сизларга (қилган дуоларингизни) мустажоб қилурман», деди. Албатта Менга ибодат қилишдан кибр-ҳаво қилган кимсалар яқинда бўйинларини эгган ҳолларда жаҳаннамга кирурлар”[1].
Бошқа оятда: “Бандаларим сиздан Мен ҳақимда сўрасалар, Мен уларга яқинман. Менга дуо қилган пайтларида дуо қилувчиларнинг дуосини ижобат қиламан. Бас, ҳақ йўлга юришлари учун (улар ҳам) Менинг (даъватимга) жавоб қилсинлар ва Менга иймон келтирсинлар”[2], деган. 
Аъроф сурасида: “Парвардигорингизга тазарру билан ичингизда (махфий) илтижо қилингиз! Зотан, у ҳаддан ошувчи кимсаларни севмас.

Доктор Алий ибн Умар Бодаҳдаҳ
Исмоил Ёқуб таржимаси
Аллоҳ таолога ҳамду санолар, Расулуллоҳга, у зотнинг аҳли-оиласи ва саҳобаларига салавоту саломлар бўлсин.
Мусулмон киши ўзининг зиммасида мусулмон биродарларига нисбатан вожиб бўлган бир неча ишларни билиши ва уларни ўзига лозим тутиши керак:
1) Уларга ёмонлик қилиш ва озор етказишдан тийилиши.
Аллоҳ таоло айтади: «Мўмин ва мўминаларга бирон гуноҳ қилмасликларидан озор берадиган кимсалар ҳам бўҳтон ва очиқ гуноҳни ўз устларига олибдилар» (Аҳзоб, 58).
Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва саллам мусулмон кишини қуйидагича сифатлаганлар: «Мусулмон мусулмонлар унинг тилидан ва қўлидан саломат бўлган кишидир» (Бухорий (10) ва Муслим (40) ривояти).
2) Уларга нисбатан яхши

Бисмиллаҳир роҳманир роҳим
Барча ҳамду санолар Аллоҳга хосдир. Биз Унга ҳамд ва истиғфор айтамиз, Ундан ёрдам ва ҳидоят сўраймиз, нафсимизнинг шумлигидан ва амалларимизнинг ёмонлигидан Унинг Ўзидан паноҳ сўраймиз. Аллоҳ ҳидоят қилган кимсани адаштирувчи, адаштирган кимсани ҳидоят қилувчи йўқдир.

Тўртинчиси: дуонинг қабул бўлиши
Расулуллоҳ саллаллоҳу алайҳи ва саллам айтадилар: “Қай бир мусулмон Аллоҳдан гуноҳ нарсани ёки қариндош-уруғ билан алоқани узишни сўраб дуо қилмаса, Аллоҳ унга ушбу уч нарсадан бирини беради: ё сўраган нарсасини беради, ё уни охиратга сақлаб қўяди, ё дуоси миқдорича ундан бир ёмонликни аритади”. Саҳобалар: “Унда дуони кўпайтирайлик”, дейишди. У зот: “Аллоҳ(нинг марҳамати) кўпроқ”[1], дедилар.
Бешинчиси: кимнинг дуоси қабул бўлмайди?
Расулуллоҳ саллаллоҳу алайҳи ва саллам айтадилар: “Аллоҳ таоло покдир, фақат пок нарсаларни қабул қилади. Дарҳақиқат, Аллоҳ пайғамбарларга буюрган ишни мўминларга ҳам буюрди.

Тайёрловчи: Ибн Хузайма нашриёти
Мутаржим: Абу Муҳаммад Бухорий



Бисмиллаҳир роҳманир роҳийм



Ўзининг севимли ва қимматли одамини йўқотган мусибатли дўстим – Аллоҳ мусибатингиз сабабли сизга савоблар ва бу мусибатланган нарсангиздан кўра яхшироқ бадаллар берсин - олган нарсаси ҳам, берган нарсаси ҳам Аллоҳникидир. Барча нарса Унинг ҳузурида ўлчовлидир.

4) Фарз намозларидан кейин. Абу Умома разияллоҳу анҳудан ривоят қилинади: “Саҳобалар Расулуллоҳ саллаллоҳу алайҳи ва салламдан: “Кўпроқ қандай дуо ижобат бўлади?” деб сўрашди. У зот: “Кечанинг охирги қисмида ва фарз намозлар ортидан қилинган дуо”, деб жавоб бердилар[1].
5) Азон ва иқомат ораси. Расулуллоҳ саллаллоҳу алайҳи ва саллам дедилар: “Азон ва иқомат ўртасида қилинган дуо қайтарилмайди”[2].
Бошқа ҳадисда: “Икки ўринда дуо қайтарилмайди ёки деярли қайтарилмайди: азон айтилгандан сўнг қилинган дуо...”, деганлар.
6) Душманга йўлиққан пайт.  Расулуллоҳ саллаллоҳу алайҳи ва саллам юқорида келтирган ҳадисимиз давомида бундай деганлар: “Икки ўринда дуо қайтарилмайди ёки деярли қайтарилмайди...