0118. Сафо ва Марва тепасида турилганда ўқиладиган дуо

لَمَّا دَنَا مِنَ الصَّفَا قَرَأَ:{ إِنَّ الصَّفَا وَالْمَرْوَةَ مِنْ شَعَائِرِ اللَّهِ … }أَبْدَأُ بِمَا بَدَأَ اللهُ بِهِ، فَبَدَأَ بِالصَّفَا فَرَقِيَ عَلَيْهِ حَتَّى رَأَى الْبَيْتَ فَاسْتَقْبَلَ الْقِبْلَةَ، فَوَحَّدَ اللهَ وَكَبَّرَهُ وَقَالَ : (لاَ إِلَهَ إِلاَّ اللَّهُ وَحْدَهُ لاَشَرِيكَ لَهُ، لَهُ الْمُلْكُ وَلَهُ الْحَمْدُ وَهُوَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ، لاَ إِلَهَ إِلاَّ اللَّهُ وَحْدَهُ، أَنْجَزَ وَعْدَهُ، وَنَصَرَ عَبْدَهُ، وَهَزَمَ الأَحزاب وَحْدَهُ) ثُمَّ دَعَا بَيْنَ ذَلِكَ، قَالَ مِثْلَ هَذَا ثَلاَثَ مَرَّاتٍ … الحديث، وَفِيْهِ: (فَفَعَلَ عَلَى الْمَرْوَةِ كَمَا فَعَلَ عَلَى الصَّفَا).

Набий алайҳиссалом Сафо (тоғига) яқинлашганларида қуйидаги оятни охиригача ўқидилар: «Албатта, Сафо ва Марва Аллоҳнинг оят-аломатларидандир…». (Бақара: 158). «Аллоҳнинг биринчи айтганидан бошлайман», дедилар ва Сафодан бошладилар. Каъбани кўрадиган бўлгунларича тоққа кўтарилдилар. Қиблага юзландилар. Аллоҳдан ўзга (ҳақ) илоҳ йўқлигини айтиб, тавҳид калимсини айтдилар. «Аллоҳу акбар», деб такбир айтдилар. «Аллоҳдан ўзга (ҳақ) илоҳ йўқ. У шериксиздир. Мулк ҳам, ҳамд ҳам Уникидир ва У барча нарсага қодир. Аллоҳдан ўзга (ҳақ)илоҳ йўқ. У ваъдасининг устидан чиқди: бандасини ғолиб этди, гуруҳларни ёлғиз Ўзи мағлуб қилди», дедилар, сўнг дуо қилдилар. Шуни уч марта айтдилар-такрорладилар. Марва тепасида ҳам худди шундай қилдилар. (Яъни, уч марта такбир, тавҳид калималари айтдилар ва дуо қилдилар). (Муслим ривояти).