Бизга боғланинг
Муаллиф: Шайх Оиз ибн Абдуллоҳ Қарний
Мутаржим: Абу Жаъфар ал-Бухорий
Бисмиллаҳ вассолату вассаламу ала росулиллаҳ ва баъд:
Қоронғу кечаларнинг бирида Аллоҳ даргоҳидан қувилган Шайтон билан суҳбатлашдим. Бомдод намозига азон айтилгач, масжидга бормоқчи бўлдим.
Шунда у менга: «Ҳали тун узоқ, бир оз дам ол!»- деди.
Мен унга: «Фарз намозини қазо қилиб қўйишдан қўрқаман»- дедим.
Деди: «Вақт бемалол, намоз вақти кенг».
Дедим: «Жамоатдан кечикишдан қўрқаман».
Деди: «Тоат-ибодат деб ўзингни қийнама!»…
Уйғонганимда Қуёш барқ урган эди… Шайтон қулоғимга пичирлаб: «Қазо қилган намозингга ачинма, кун бўйи вақтинг бор!»- деди.
Эрталабки зикрларни қилмоқчи бўлдим. Ўша онда шайтон менга фикр дафтарларини очди.
Дедим: «Сен мени зикрлардан чалғитаяпсан!».
Деди: «Зикрларни кечқурунга қолдир!».
Гуноҳларимдан тавба қилмоқчи бўлдим. Шайтон: «Ёшлигингда маза қилиб қол!»- деди.
Дедим: «Ўлимдан қўрқаман!».
Деди: «Ҳали умринг узоқ!».
Қуръон оятларини ёдлашга киришдим. Шайтон менга: «Юрагингни қўшиқлар билан ёз!»- деди.
Дедим: «Қўшиқ эшитиш ҳаром!».
Деди: «Айрим уламолар уни дейишган ҳалол!».
Дедим: «Унинг ҳаромлигини таъкидлаган ҳадислар бор».
Деди: «Уларнинг барчаси заиф ҳадисдир».
Олдимдан бир аёл ўтди ва мен нигоҳимни ундан олиб қочдим.
Деди: «Қарасанг нима бўлади?».
Дедим: «Номаҳрамга қараш катта гуноҳдир!».
Деди: «Гўзаллик ҳақида тафаккур қил. Гўзаллик ҳақида фикр юритиш ҳалол эмасми?».
Байтуллоҳга йўл олгандим Шайтон қаршимга чиқди.
Деди: «Бу сафарнинг сабаби нима?».
Дедим: «Умра қилмоқчиман».
Деди: «Шу умра учун бунчалар машаққатлар чекиб келдингми? Ахир яхшилик дарвозалари ҳам, яхшиликлар ҳам кўп-ку!!».
Дедим: «Аҳволларимизни тузатишимиз керак».
Деди: «(Нега), ахир жаннатга амаллар билан кирмайсан-ку?!».
Бировга насиҳат қилмоқчи бўлдим…
Деди: «Ўзингни расво қилма!».
Дедим: «Насиҳат – бандаларга фойда-ку!».
Деди: «Номинг чиқишидан қўрқаман. Чунки шуҳрат – фасод-бузилишнинг бошидир!».
Дедим: «Баъзи одамлар ҳақидаги фикринг қандай?!».
Деди: «Хоҳлаганингни сўра».
Дедим: «Аҳмад ибн Ҳанбал ҳақида нима дейсан?».
Деди: «У суннат ва Қуръонни маҳкам ушланглар, деган сўзлари билан мени ўлдирган!».
Дедим: «Ибн Таймийя ҳақида нима дейсан?».
Деди: «Унинг зарбалари мудом менинг бошимга тушиб туради!».
Дедим: «Бухорий ҳақида-чи?!».
Деди: «У ёзган китоби билан хонадонимни вайрон қилди!».
Дедим: «Ҳажжожчи?!».
Деди: «Кошки унга ўхшаган минглаб Ҳажжожлар бўлса. Бизга унинг йўлидан мамнунлик, касалликларимизга эса даво бор!».
Дедим: «Фиръавнчи?!».
Деди: «Биз унга барча ёрдамларни бердик!».
Дедим: «Ҳиттийн жанггининг қаҳрамони Салоҳиддин (Айюбий)-чи?!».
Деди: «Уни тилга олма! У бизни балчиққа белади!!».
Дедим: «Сулаймон Тамимий-чи?!».
Деди: «Қилган даъвати билан юрагимни ёқди ва алангаси билан мени куйдирди!!».
Дедим: «Абу Жаҳл-чи?!».
Деди: «Биз унинг дўсти ва оиласимиз!!».
Дедим: «Абу Лаҳаб-чи?!».
Деди: «У қаерга кетса биз у билан биргамиз».
Дедим: «Ленин-чи?!».
Деди: «Биз уни жаҳаннамда Сталин билан бирга боғлаб қўйганмиз!».
Дедим: «Порнографик ойномалар ҳақидаги нима дейсан?!».
Деди: «Улар – бизнинг қонунларимиз!!».
Дедим: «Йўлдош тортувчилари (пароболик антенналар)-чи?!».
Деди: «Улар билан одамларни ҳайвонсифат қиламиз!!».
Дедим: «Қаҳвахоналар-чи?».
Деди: «У ерларга кўнгил очмоқчи бўлган барчани таклиф этамиз!».
Деди: «Сизларнинг зикрингиз нима?».
Деди: «Қўшиқлар!».
Дедим: «Ишингиз-чи?»
Деди: «Пуч орзулар билан авраш!».
Дедим: «Одамларни қандай адаштирасан?!».
Деди: «Шаҳват, шубҳа, ўйин-кулги ва қўшиқлар билан!».
Дедим: «Хотин-қизларни қандай адаштирасан?».
Деди: «Пардоз-андоз, очиқ-сочиқлик, ибодатларни тарк этиш ва гуноҳларни қилишлари билан!».
Дедим: «Уламоларни қандай адаштирасан?!».
Деди: » Ўзини кўрсатиш, манманлик, юракларни тўлдирган ғурур ҳамда ҳасад билан».
Дедим: «Оммани қандай адаштирасан?!».
Деди: «Ғийбат, чақимчилик, иллатли ва пуч гаплар билан!».
Дедим: «Савдогарларни қандай адаштирасан?».
Деди: «Судхўрлик, закот бермаслик ва беҳуда сарфлар билан!».
Дедим: «Ёшларни қандай адаштирасан?».
Деди: «Ғазал, ишқ, муҳаббат, Аллоҳ ҳукмларини менсимаслик ва ҳаром ишларни қилиш билан».
Дедим: «Динни масхара қилиб, ундан нафрат этувчи «янги» шоирлар кимлар?».
Деди: «Улар бизнинг меросхўрларимиз!».
Дедим: «Секуляризм нима?».
Деди: «Бизнинг иймонимиз – секулярдир. Секуляристлар эса хаёл ва орзу қулларидир. Уларни ким тилга олган бўлса, мени тилга олибди!».
Дедим: «Даъватчилар ҳақидаги фикринг қалай?».
Деди: «Мени азоб-уқубатга қўйдилар, қийнадилар. Жуссамни оздириб, сочларимга оқ туширдилар. Хонадонимни хонавайрон қилдилар. Қўшиқ куйласам Қуръон тиловат қиладилар, ҳузурларига келсам (Аллоҳдан) мендан паноҳ беришини сўрайдилар!».
Дедим: «Британия радио эшиттиришлари ҳақида нима дейсан?».
Деди: «Биз унинг воситаси билан асал орасида заҳар берамиз-да, арабу ажамга қарши курашамиз. Мазлумга ҳам, золимга ҳам мақтовлар ёғдирамиз!».
Дедим: «Қорунга нима деган эдинг!».
Деди: «Мен унга: «Нажот топишинг учун бойликларингни сақла! Сен – «ўрнаклар»дан бирисан!»- деган эдим».
Дедим: «Фиръавнга нима деган эдинг?».
Деди: «Мен унга: «Эй қасрнинг буюги, Миср мулки меники эмасми» дегин, сенга ёрдам келади!»- деган эдим».
Дедим: «Майхўрга нима деган эдинг?
Деди: «Унга: «Узум сувини ич! У қайғу-аламларингни кетказади. Тавба қилишдан қўрқма, тавба эшиклари доимо ланг очиқдир!»- деган эдим».
Дедим: «Сени нима нарса ўлдиради?».
Деди: «Оятул курсийдан юракларим сиқилади, қамоқ муддатим узаяди, кўп балоларга мубтало бўламан!».
Дедим: «Одамлар ичида кимни кўпроқ севасан?».
Деди: «Хонандалар, адашган шоирлар, гуноҳкорлар, зоний ва зониялар, ифлос ва фитнага тушганларнинг барисини!».
Дедим: «Кимлардан қаттиқ нафратланасан?».
Деди: «Масжидларга қалби боғланганлар, сажда ва рукуъ қилганлар, обидлар, зоҳидлар ва Аллоҳ йўлидаги мужоҳидларнинг барчасидан!».
«Сенинг ёмонлигингдан паноҳ беришини сўраб Аллоҳга илтижо қиламан»- дедим ва у у ерга киргандек ғойиб бўлди. Бу – ёлғончи каззобнинг жазосидир.
Арабчадан ўзбекчага ўгириш ҳижрий 1427 йилнинг 29 рабиъулаввал куни (30 / 05 / 2006 й) ниҳоясига етди.
