Ҳажнинг гўзал фазилатлари

Умму Закарийя тайёрлади

Ҳаж ва умра гуноҳ ва фақирликни кеткизади

عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ مَسْعُودٍ قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ -صلى الله عليه وسلم- « تَابِعُوا بَيْنَ الْحَجِّ وَالْعُمْرَةِ فَإِنَّهُمَا يَنْفِيَانِ الْفَقْرَ وَالذُّنُوبَ كَمَا يَنْفِى الْكِيرُ خَبَثَ الْحَدِيدِ وَالذَّهَبِ وَالْفِضَّةِ وَلَيْسَ لِلْحَجَّةِ الْمَبْرُورَةِ ثَوَابٌ إِلاَّ الْجَنَّةُ ».

Абдуллоҳ ибн Масъуд розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади, Пайғамбар соллаллоҳу алайҳи ва саллам дедилар: «Кетма-кет ҳаж ва умра қилинглар, бу иккиси босқон темир, тилло ва кумушнинг кирлигини кеткизганидек, камбағаллик ва гуноҳларни кеткизади. Мабрур-мақбул ҳажнинг жаннатдан бошқа мукофоти йўқдир». Термизий ривояти.

Ҳаж гуноҳлардан покланиш

عَنْ أَبِى هُرَيْرَةَ قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ -صلى الله عليه وسلم- « مَنْ أَتَى هَذَا الْبَيْتَ فَلَمْ يَرْفُثْ وَلَمْ يَفْسُقْ رَجَعَ كَمَا وَلَدَتْهُ أُمُّهُ».

Абу Ҳурайра розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади, Пайғамбар соллаллоҳу алайҳи ва саллам дедилар: «Ким бу Уйга келса, ёмон сўзлар сўзламаса, гуноҳ ишлар қилмаса, онадан янги туғилгандек бўлиб қайтади». Муслим ривояти.

Ҳожилар Аллоҳнинг вакиллари (делегацияси)

عَنْ أَبِى هُرَيْرَةَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ: «وَفْدُ اللَّهِ ثَلاثَةٌ الْغَازِي وَالْحَاجُّ وَالْمُعْتَمِرُ.»

Абу Ҳурайра деди: «Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва саллам: Аллоҳнинг вакиллари учдир: Ғозийлар, ҳожилар ва умра қилувчилар»- дедилар» (Албоний, «Саҳиҳун-Насоий», 2/ 557; «Саҳиҳул-Жомеъ», 6/108 да бу хадисни саҳиҳ деган).

عَنِ ابْنِ عُمَرَ عَنِ النَّبِىِّ -صلى الله عليه وسلم- قَالَ: «الْغَازِى فِى سَبِيلِ اللَّهِ وَالْحَاجُّ وَالْمُعْتَمِرُ وَفْدُ اللَّهِ دَعَاهُمْ فَأَجَابُوهُ وَسَأَلُوهُ فَأَعْطَاهُمْ».

Ибн Умар розияллоҳу анҳумодан ривоят қилинади, Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва саллам дедилар: «Аллоҳ йўлида жиҳодга чиққан, ҳаж ва умра қилган одамлар Аллоҳнинг вакиллари. Аллоҳ уларни чақирди ва улар чақириққа ижобат қилиб келдилар. Улар Аллоҳдан тиладилар ва У уларнинг тилакларини берди» (Ибн Ҳиббон, ибн Можа ва бошқалар ривоят қилдилар. Албоний «Саҳиҳу ибн Можа», 2/ 149 ва «ал-Аҳадисус-Саҳиҳа», 4/ 433 да бу ҳадисни саҳиҳ деди).

Ҳаж аёллар ҳаққидаги энг яхши жиҳод

عَنْ عَائِشَةَ أُمِّ الْمُؤْمِنِينَ – رضى الله عنها – قَالَتْ قُلْتُ يَا رَسُولَ اللَّهِ أَلاَ نَغْزُوا وَنُجَاهِدُ مَعَكُمْ فَقَالَ « لَكُنَّ أَحْسَنُ الْجِهَادِ وَأَجْمَلُهُ الْحَجُّ ، حَجٌّ مَبْرُورٌ» . فَقَالَتْ عَائِشَةُ فَلاَ أَدَعُ الْحَجَّ بَعْدَ إِذْ سَمِعْتُ هَذَا مِنْ رَسُولِ اللَّهِ – صلى الله عليه وسلم – .

Уммул муъминийн Оиша розияллоҳу анҳодан ривоят қилинади: Эй Расулуллоҳ, сизлар билан ғазотга чиқмаймизми ва жиҳод қилмаймизми? деб сўрадим. Пайғамбар соллаллоҳу алайҳи ва саллам: «сизлар учун жиҳоднинг яхшироғи ва гўзалроғи мабрур ҳаж» дедилар. Оиша розияллоҳу анҳу айтадилар, мен ул зотдан бу гапларни эшитганимдан кейин ҳажни тарк қилмадим. Бухорий ривояти.

Уламолар дедилар: Пайғамбар соллаллоҳу алайҳи ва саллам ҳажда нафс-ҳаво билан олишиш бўлгани учун уни жиҳод деб атадилар.

Ҳаж маросимлари томон қилинган ҳар бир ҳаракат учун ажр ва савоб бор

عن ابن عمر قال : سمعت النبي صلى الله عليه وسلم يقول : « ما يرفع إبل الحاج رجلا ولا يضع يدا إلا كتب الله له بها حسنة ، أو محى عنه سيئة ، أو رفعه بها درجة»

Ибн Умар розияллоҳу анҳумо Пайғамбар соллаллоҳу алайҳи ва салламдан ушбу сўзларни эшитдим дейдилар: «Ҳожининг туяси оёғларини ҳар бир кўтаришида ва босишида Аллоҳ таоло ҳожи учун бир ҳасана ёзади ёки ундан бир ёмонликни ўчиради ёки унинг даражасини бир поғона кўтаради». Байҳақий ривояти.

Талбия айтувчига жаннат башорати берилади

عَنْ أَبِى هُرَيْرَةَ قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ -صلى الله عليه وسلم- « مَا أَهَلَّ مُهِلٌّ قَطُّ إلاّ بُشِّرَ، وَلاَ كَبَّرَ مُكَبِّرٌ قَطُّ إلاّ بُشِّرَ». قِيل يا رسول الله بِالْجَنَّةِ? قال: «نعم».

Абу Ҳурайра розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади, Пайғамбар соллаллоҳу алайҳи ва саллам дедилар: «Ҳаргиз талбия айтувчи талбия (лаббайка) айтаркан унга башорат берилади, ҳаргиз такбир айтувчи такбир айтаркан унга башоарт берилади.» Эй Расулуллоҳ, жаннат биланми? Дейилди. «Ҳа» деб жавоб бердилар. Табароний «Авсат»да ривоят қилган.

Рукнул Ямоний ва Ҳажарул Асвадни силаш хатоларни ўчиради

عَنِ ابْنِ عُمَرَ أَنَّ النَّبِىَّ -صلى الله عليه وسلم- قَالَ « إِنَّ مَسْحَ الرُّكْنِ الْيَمَانِىِّ وَالرُّكْنِ الأَسْوَدِ يَحُطُّ الْخَطَايَا حَطًّا ».

Ибн Умар розияллоҳу анҳумодан ривоят қилинади: Набий соллаллоҳу алайҳи ва саллам дедилар: «Рукнул Ямоний ва Ҳажарул Асвадни силаш гуноҳларни тўкиб ташлайди.» Аҳмад ривояти.

Ҳажарул Асвад ҳаж ва умра қилувчиларга гувоҳлик беради

عَن ابْنِ عَبَّاسٍ يَقُولُ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ -صلى الله عليه وسلم- « لَيَأْتِيَنَّ هَذَا الْحَجَرُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ وَلَهُ عَيْنَانِ يُبْصِرُ بِهِمَا وَلِسَانٌ يَنْطِقُ بِهِ يَشْهَدُ عَلَى مَنْ يَسْتَلِمُهُ بِحَقٍّ ».

Ибн Аббос розияллоҳу анҳумодан ривоят қилинади, Пайғамбар соллаллоҳу алайҳи ва саллам дедилар: «Мана бу тош қиёмат кунида кўрадиган икки кўзли ва гапирадиган тиллик бўлиб келади ва ўзини ҳақиқий (силаш суннат эканига инониб, ажр умид қилиб) силаган кишилар учун гувоҳлик беради.» Ибн Можа ривояти.

Тавоф қилувчининг ҳар бир қадамига 30 ҳасана берилади

عَنِ ابْنِ عُمَرَ أَنَّ النَّبِىَّ -صلى الله عليه وسلم- قَالَ « مَا رَفَعَ رَجُلٌ قَدَماً وَلاَ وَضَعَهَا إلا كُتِبَ لَهُ عَشْرُ حَسَنَاتٍ وَحُطَّ عَنْهُ عَشْرُ سَيِّئَاتٍ وَرُفِعَ لَهُ عَشْرُ دَرَجَاتٍ ».

Ибн Умар розияллоҳу анҳумодан ривоят қилинади: Пайғамбар соллаллоҳу алайҳи ва саллам дедилар: «Киши оёғини кўтариб ташласа (яъни қадам ташласа) унга 10 ҳасанот ёзилади, ундан 10 ёмонлик ўчирилади ва унинг даражаси 10 тага кўтарилади.» Аҳмад ривояти.

Арафот аҳлининг фазилати

وروى ابن المبارك عن سفيان الثوري عن الزبير بن عدي عن أنس بن مالك قال :

وقف النبي صلى الله عليه وسلم بعرفات وقد كادت الشمس أن تؤوب فقال يا بلال أنصت لي الناس فقام بلال فقال أنصتوا لرسول الله صلى الله عليه وسلم فأنصت الناس فقال معشر الناس أتاني جبرائيل عليه السلام آنفا فأقرأني من ربي السلام وقال إن الله عز وجل غفر لاهل عرفات وأهل المشعر ……فقام عمر بن الخطاب رضي الله عنه فقال يا رسول الله هذا لنا خاصة قال هذا لكم ولمن أتى من بعدكم إلى يوم القيامة فقال عمر بن الخطاب رضي الله عنه كثر خير الله وطاب.

Абдуллоҳ ибн Муборак Суфён Саврийдан, у Зубайр ибн Адийдан у эса Анас ибн Моликдан ривоят қилди, Набий соллаллоҳу алайҳи ва саллам Арафотда турдилар. Қуёш ботай деганда, Билолга дедилар: «Эй Билол, Одамларни менга қулоқ туттиринг.» Билол туриб: Эй одамлар, Пайғамбар соллаллоҳу алайҳи ва салламга қулоқ тутинглар, деди. Одамлар қулоқ тутдилар. Пайғамбар соллаллоҳу алайҳи ва саллам дедилар: «Эй одамлар, менинг ҳузуримга ҳозиргина Жибрил алайҳис-салом келиб Роббимдан менга салом айтди ва Аллоҳ Арафот аҳлини ва Машъар (ул Ҳаром) аҳлининг гуноҳларини кечирди…….., дедилар.» Умар розияллоҳу анҳу туриб, эй Расулуллоҳ, бу бизларга хосми? Деди. «Бу сизларга ва сизлардан кейин то қиёматгача келганлар учундир» дедилар. Умар ибн Хаттоб: Аллоҳнингяхшилиги нақадар кўп ва гўзал, деди.

Тош отиш қиёмат кунида нурдир

وعن ابن عباس قال قال رسول الله صلى الله عليه وسلم إذا رميت الجمار كان لك نورا يوم القيامة.

Ибн Аббос розияллоҳу анҳумодан ривоят қилинади, Пайғамбар соллаллоҳу алайҳи ва саллам дедилар: «Агар сен жамаротларга тош отсанг сен учун қиёмат кунида нур бўлади.» Баззор ривояти.

Эслатма: мақолада келтирилган ҳадисларнинг энг қуйи даражаси ҳасан юқориси эса муттафақун алайҳидир. Ҳадислар асосан «Саҳиҳут Тарғиби ват тарҳиб»дан олинди.

2010 йил 5-ноябр